حكمراني آب (مديريت يكپارچه منابع آب)

no title, no abstract

"حكمراني آب" به كليت نظام هايي اطلاق مي شود كه در تصميم گيري درباره توسعه و مديريت منابع آب دخيل هستند. به زبان همكاري جهاني آب، "حكمراني آب" «به طيفي از نظام هاي سياسي، اجتماعي، اقتصادي و اداري مربوط مي شود كه براي توسعه و مديريت منابع آب و عرضه خدمات آبي در سطوح مختلف جامعه وجود دارند». در حكمراني آب بحث راه و رسم تصميم گيري درباره آب مطرح است: چگونه، به دست چه كسي، و تحت چه شرايطي هم طريقهاي كه تصميمات درباره تخصيص و تنظيم آب گرفته مي شود، و هم نهادهاي رسمي و غيررسمي كه توسط آنها اختيارات اعمال مي شود. حكمراني آب" ماهيتا فرايندي سياسي است، بدين معنا كه براي برقراري توازن ميان منافع رقيب درباره اين كه چه كسي مستحق چه خدماتي است، چگونه خدمات فراهم شوند، چه كسي پرداخت كند و چگونه ميان منافع رقيب توازن برقرار شود و نيز تصميمات درباره نحوه حفاظت از منابع آب مستلزم انتخاب سياسي است. نظامهاي حكمراني آب معمولا بازتاب واقعيات سياسي در سطوح ملي، استاني و محلي هستند. بنابراين بحث كاملا جداگانه حكمراني آب از حكمراني جامعه ناممكن است. در حالي كه تعاريف حكمراني نسبتا بحث برانگيز نيستند، مؤلفه هاي حكمراني خوب فوق العاده محل بحث است. برخي معتقدند كه گروههاي مختلف چشم اندازهاي مختلفي از «حكمراني مطلوب» دارند، كه متأثر ايدئولوژي آنان است. برخي تحقق حكمراني خوب را عمدتا با حذف محدوديت ها براي هموار شدن عمل بازار و به حداقل رساندن نقش دولت ميسر مي دانند، و حكمراني بد را بازارهاي بي كفايت و دولت حجيم. برخي ديگر نيز، ويژگي هايي چون شفافيت، پاسخگويي و حق تصميم گيري در پائين ترين سطوح را براي حكمراني خوب برمي شمارند.