وضعيت "هويت من" تك فرزندان در مقايسه با سه الگو از نوجوانان داراي همشير

هويتيابي فرايندي است كه علاوه بر ويژگيهاي شخصيتي افراد، ساختارهاي بيروني متعددي مانند خانواده در شكل گيري آن نقش موثري دارند. هدف اين پژوهش بررسي اختلافات ميان تك فرزندان و گروه هاي داراي همشير (داراي خواهر، داراي برادر و داراي خواهر و برادر) در چهار پايگاه هويت (تحقق يافته، مهلت خواه، زودهنگام و سردرگم) است. روش تحقيق پس رويدادي (علي- مقايس هاي) و از آزمون F تحليل واريانس چند متغيري استفاده شد. جامعه آماري دانش آموزان پسر و دختر مقطع متوسطه دوم در سال تحصيلي 1396-1397 شهر قم و با نمونه گيري طبقهاي- خوشه اي چند مرحله اي 448 نفر انتخاب شد. همچنين داده ها با مقياس گسترش يافته سنجش عيني پايگاه هويت من (EOM-EIS) گردآوري شد. يافته ها نشان داد ميانگين نمرات هويت تحقق يافته گروه تك فرزندان در مقايسه با هر يك از گروه هاي داراي همشير بطور معنادار بالاتر است. از سوي ديگر ميانگين نمرات نوجوانان داراي خواهر در هويت سردرگم، نوجوانان داراي برادر در هويت زودهنگام و نوجوانان داراي خواهر و برادر هم در هويت سردرگم و هم هويت زودهنگام از نوجوانان تك فرزند بطور معنادار بالاتر است. نتيجه گيري: بين دو گروه (تك فرزندان و نوجوانان داراي همشير) از نظر تركيب متغير هويت تفاوت معنادار وجود دارد. همچنين نياز بيشتر نوجوانان تكفرزند به اعتبار اجتماعي و رويارو شدن آنها با انتظارات والديني، عاملي جهت انتقال زودتر از دوره كودكي به دوره نوجواني است.