ريشه هاي اقتصادي شكل گيري اتحاديه اروپا

فاقد عنوان و چكيده لاتين

اتحاديه اروپا به عنوان بزرگترين نماد همگرايي منطقه اي قدرت هاي بزرگ جدي ترين تجلي تيوري هاي همكاري و نهادگرايي در روابط بين الملل است. قبل از خروج بريتانيا از قلب اين اتحاديه شايد بهترين نوع كارآمد همگرايي در اشكال سياسي، اقتصادي و امنيتي را بتوان در اين اتحاديه متجلي دانست اما با خروج بريتانيا از اين اتحاديه مي توان چالش هاي زيادي را براي آينده اقتصادي اين اتحاديه قابل تصور دانست. ولي تاكيد نويسنده در اين مقاله ريشه هاي شكل گيري اتحاديه اروپا مي باشد. پيامدهاي وحشتناك جنگ جهاني اول سبب شد كه ايده ائتلاف اروپايي مخاطبان جدي تري پيدا كند. اكثر حاميان پرشور اين ايده كشورهاي كوچكي بودند كه از افتادن در گودال اختلافات قدرت هاي بزرگ به ستوه آمده بودند. چند كشورگام هاي عملي را جهت پيشبرد همكاري هاي اقتصادي برداشتند: بلژيك و لوگزامبوگ در سال 1922 يك اتحاديه محدود اقتصادي تشكيل دادند و در سال 1930 طي توافقي براي كاهش تعرفه ها به چند كشور اسكانديناوي پيوستند. همچنين در سال1922 ، اتحاديه پاناروپايي توسط كنت اتريشي پايه ريزي شد، كسي كه عقيده داشت در شرايطي كه برتري جهاني اروپا به پايان رسيده است، حداقل مي توان از افول داخلي اروپا جلوگيري كرد به اين شرط كه نظام سياسي آن مدرن سازي گردد و اين مدرن سازي از طريق تاكيدي جدي بر همكاري در مقياس گسترده حاصل مي گرديد. عقايد وي براي تني چند از رهبران سياسي معاصر يا بعد از وي جذاب بود، افرادي نظير: جرج پمپيدو توماس ماساريك، كونراد آدنور، وينستون چرچيل دو تن ايالات متحده اروپا از نخست وزيران فرانسه يعني ادوارد هريوت و آريستيد براياند. هريوت در سال 1924 خواستار تشكيل گرديد كه با استفاده از همكاري هاي در چارچوب جامعه ملل تاسيس مي شد. اين در حالي بود كه براياند خواستار تشكيل كنفدراسيون اروپايي شد كه در چارچوب جامعه ملل فعاليت كند و در سال 1930 هم طي تذكاري هاي ايده هاي خود را براي دول مختلف توضيح داد. در اين تذكاريه وي از عباراتي نظير بازار مشترك و اتحاديه اروپايي استفاده كرده است و حتي پيشنهاد توسعه شبكه حمل و نقل فرا اروپايي را داده است و مواردي را مطرح ساخته كه بعدها به سياست هاي منطقه اي و اجتماعي اتحاديه اروپا تبديل شده اند