تجارب زيسته دانشجويان دختر در زمينه رابطه با جنس مخالف: يك مطالعه پديدارشناسانه

no title, no abstract

مقاله حاضر با رويكرد كيفي و روش پديدارشناسي، به مطالعه تجربه زيسته دانشجويان دختر در زمينه رابطه با جنس مخالف مي پردازد. افراد مورد مطالعه شامل دانشجويان دختر خوابگاهي و غيرخوابگاهي شاغل در مقاطع كارشناسي و كارشناسي ارشد در دانشگاه خوارزمي بودند كه با 15 نفر از آنها مصاحبه عميق نيمه ساختاريافته با معيار اشباع نظري براي رسيدن به حجم نمونه انجام شد. روش نمونه گيري، هدفمند با استراتژي گلوله برفي بود. براي تحليل داده ها از تكنيك تحليل تماتيك (مضموني) استفاده شد. يافته ها نشان داد دانشجويان دختر درك رمانتيك و عاشقانه اي و خيالي از رابطه با جنس مخالف دارند و بيشتر ميل به دوستي ها رومانتيك و عاطفي گرا دارند. عموم دانشجويان دختر به دنبال روابط عاطفي، ازدواج محور و اقتصادي بوده و بخشي از آنها براي تفريح و خوشگذراني با جنس مخالف وارد رابطه شده بودند. مهم ترين دلايل ورود آنها به اين رابطه، جو خانوادگي (كمبود عاطفي، زياد بودن تعداد جمعيت خانواده، تنش هاي خانوادگي)، فشار هنجاري خوابگاه، فشار همالان و فضاي مجازي بوده است. از مهم ترين ويژگي هاي رابطه دوستي با جنس مخالف در بين دانشجويان دختر مي توان به عدم پايداري و تعهد در رابطه، عدم نمايش خود واقعي، غوطه وري در عشق، آمادگي براي دوام نيافتن رابطه ها و اطلاع از پوچ بودن رابطه اشاره كرد، ضمن اينكه اين رابطه واجد پيامدهاي مثبت (افزايش اعتماد به نفس، شناخت جنس مخالف، پيشرفت تحصيلي) و منفي (افسردگي، بي اعتمادي نسبت به جنس مخالف، عذاب وجدان و پشيماني از ايجاد رابطه، وابستگي به جنس مخالف و...) براي دانشجويان نيز مي باشد.