بررسي موقعيت سياسي سپهسالار در ايران و ويژگي هاي اخلاقي و رفتاري او با تكيه بر قابوسنامه

فاقد عنوان و چكيده لاتين

بررسي جايگاه و موقعيت سپهسالار در فرهنگ سياسي، نظامي و ادبي ايران زمين از جمله مواردي است كه در سياست نامه ها و نصيحت الملوك ها به جز يك باب در قابوس نامه و اشارات كوتاهي در ساير متون چندان مورد توجه قرار نگرفته است. بعداز جايگاه پادشاه و وزير، سپهسالار در صدر امور نظامي و روابط خارجي حكومت ها در مقابله با دشمنان قرار داشت. سپهسالار در ايران قبل از اسلام چندان مورد توجه نبود اما در دوره حكومت هاي محلي مانند سامانيان و غزنويان، سپهسالار داراي نقش وسيع و موقعيت برتري شد. بررسي جايگاه اين منصب عاليقدر و ويژگي هاي اخلاقي و رفتاري آن اهميت به سزايي در امور نظامي و سياست خارجي حكومت ها و در لشكركشي به ممالك همجوار از طرف امراي ايران در عهد اسلامي به ويژه در روابط سياسي و نظامي و ... داشته است. در اين تحقيق با تكيه بر قابوس نامه و ساير منابعي كه اشاراتي به مقام و منصب سپهسالار داشته اند به به بررسي اين جايگاه مي پردازيم