طرحواره هاي ناسازگار اوليه غالب در دانشجويان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي

no title, no abstract

اختلال اضطراب اجتماعي از شايع ترين اختلالات اضطرابي در جمعيت دانشجويي ميباشد. طرحواره هاي ناسازگار اوليه در ابتلا و تداوم اين اختلال موثر هستند. مطالعه حاضر با هدف تعيين طرحواره هاي ناسازگار اوليه غالب در دانشجويان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي مراجعه كننده به مركز مشاوره دانشگاه انجام شده است. روش: در اين مطالعه از ميان دانشجويان مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعي، 66 نفر به صورت تصادفي ساده انتخاب شدند. براي جمع آوري داده ها از فرم بلند (90 سوالي) پرسشنامه طرحواره يانگ استفاده شد. به منظور تجزيه تحليل داده ها از نرم افزار (SPSS (ver17 و روش هاي تحليل توصيفي و واريانس يك طرفه استفاده گرديد. يافته ها: پنج طرحواره ناسازگار اوليه غالب در اضطراب اجتماعي به ترتيب طرحواره هاي تاييد جويي/ توجه طلبي، معيارهاي سخت گيرانه، استحقاق/ بزرگ منشي، منفي گرايي/ بدبيني و خودتنبيهي بود. بحث و نتيجه گيري: بنا بر نتايج پژوهش حاضر، جهت بررسي و مداخلات روانشناسي در اضطراب اجتماعي دانشجويان بايد به وجود طرحواره هاي ناسازگار اوليه توجه كافي معطوف گردد.