نقش خودكنترلي و همنشيني افتراقي بر گرايش به مصرف سيگار (مطالعه موردي دانشجويان خوابگاهي دانشگاه كاشان)

no title, no abstract

هدف از اين تحقيق، شناسايي و تبيين تاثير همنشيني افتراقي و خودكنترلي بر گرايش به مصرف سيگار در بين دانشجويان خوابگاهي دانشگاه كاشان است. چارچوب نظري اين پژوهش نظريه همنشيني افتراقي ساترلند و نظريه كنترل اجتماعي هيرشي ميباشد. روش تحقيق در اين پژوهش از نوع پيمايشي است. نمونه آماري شامل 400 نفر از دانشجويان دختر و پسر دانشگاه كاشان ميباشند كه در سال تحصيلي 98-1397 مشغول به تحصيل ميباشند كه با روش نمونه گيري تصادفي طبقهاي متناسب با حجم انتخاب شدهاند. نتايج اين تحقيق نشان ميدهد كه در رابطه با توصيف متغير وابسته، توزيع ميزان گرايش به مصرف سيگار در بين كل پاسخگويان، حاكي از آن بود كه بيش از دو سوم (70.6 درصد) پاسخگويان گرايش به مصرف سيگار آن ها متوسط گزارش شده است. در حالي كه حدود يك چهارم (0/24 درصد ) از پاسخگويان گرايش به مصرف سيگار پاييني داشتند. نتايج آزمون رگرسيون نيز بيانگر آن است كه خودكنترلي تاثير معكوس و همنشيني افتراقي، تاثيري مثبت بر گرايش به مصرف سيگار در بين دانشجويان دارد.