مروري بر مديريت مدرسه محور

فاقد عنوان و چكيده لاتين

به منظور بهبود عملكرد مدرسه و ارتقاء كيفيت آموزشي و افزايش پيشرفت تحصيلي، ترويج الگوي مديريتي مطلوب، توسعه ي توانمندي هاي نيروي انساني ، استفاده از پتانسيل هاي موجود، هويت بخشي و اعتبار دادن به مدارس به عنوان مهم ترين كانون تعليم و تربيت، افزايش اقتدار مدرسه، افزايش مسيوليت پذيري سياست مدرسه محوري ، را مورد توجه قرار داده اند. از شاخص هاي بارز آن مي توان به تمركززدايي، تقسيم قدرت اختيار و تصميم گيري مشاركتي اشاره كرد. پياده سازي سياست مدرسه محوري مستلزم شناخت اهداف، ويژگي هاي آن و ملزومات و محدوديت ها و مزاياي آن مي باشد. پژوهش حاضر توصيفي – تحليلي مي باشد كه با استفاده از منابع كتابخانه اي و مروري پژوهش هاي مرتبط انجام پذيرفته است . از جمله مزاياي اين طرح توسعه مشاركت دانش آموزان و اولياء و نهادهاي اجتماعي در اداره امور مدرسه، ايجاد نشاط و پويايي، ارتقاء انگيزش توانمند شدن مدرسه براي تصميم گيري هاي آموزشي و كمك به استفاده ي موثر از منابع محدود مدرسه براي بهبود تعليم و تربيت، نو آوري، نوانديشي، در اداره امور مدارس مي باشد. از جمله مشكلات آن مي توان به اجراي ضعيف، مقاومت مديران، فقدان حمايت و محيط كار محدود كننده اشاره نمود. در اين راستا پژوهش حاضر، به معرفي و تشريح سياست مديريت مدرسه محوري و سپس پيشينه ي آن در كشور ايران، بيان مزايا و معايب، موانع و مشكلات سياست مدرسه محوري پرداخته است