محيط نانو زيست

بشر عصر حاضر دريافته است كه زمان و مكان و نژاد، ملاك و ضابطه همه چيز نيست. نبودن و ندانستن نيز دليل بي اعتباري هيچ چيز نيست همانطور كه اگر يافتن و دانستن بر مبناي اصول و معيار هاي الهي انساني نباشد درجه اعتبار نمي افريند. عصر حاضر آستانه ي مجهزي براي صعود به قله هاي معرفت و علوم موثر و مفيد است. دانش و بينش هر دو لازمه ي علم گشايي ست. تا بي بديلهاي طبيعت را بارور و باور هاي منظم و هدفمند را درجلوه هاي حيات متعالي به منصه ظهور اورد. دانشمندان در عرصه فناوري نانو، كاربردهايي را به منصه ظهو رسانده اند كه بشر ،تر از انجام ان عاجز بوده است و پيامدهائي را در جامعه بر جا خواهد گذارد كه كسي تصور آنها را هم نكرده است. نانوتكنولوژي ظرفيت ارائه ي كاربردهاي متنوع در حوزه هاي مختلف را دارد.براي بهره گيري از اين تكنولوژي سرشار ،بايد اطلاعات لازم از تاثيرات مثبت و منفي ان را كسب نمود تا فناوري نوين در جايگاه بهره وري ،ساماتدهي و كنترل شود و مخاطره اميز نگردد. يكي از مهمترين اهداف طرفداران محيط زيست، حذف مواد سمي و خطرناك از چرخهي طبيعت است. مواد سمي از اتمهايي تشكيل شدهاند كه خودبهخود مضر نيستند، بلكه نحوهي اتصال اين اتمها به يكديگر موادرا سمي مي كند. اگر بتوان وسيلهاي ساخت كه مشابه ريزجانداراني مانند ويروسها در مقياس اتمي قادر به تغيير اتصالات اتمها در مولكول باشد، ميتوان به سهولت و با قيمت ارزان مواد سمي را خنثي كرد و با اندكي تغيير، از آنها محصولات مفيد به دست آورد. برخي مواد سمي، حاوي عناصر مضري از قبيل جيوه، سرب، آرسنيك و كادميوم هستند. اين عناصر حين استخراج مواد معدنيِ مختلف توليد ميشوند. با بهرهگيري از دانش و فناوري نانو در فرآيند استخراج، ميتوان از خروج اين عناصر از محيط طبيعي آنها (خاك) جلوگيري كرد.