ارزيابي شاخص هاي تحمل به تنش خشكي در هيبريد هاي ديپلوييد منوژرم چغندرقند

اين آزمايش با هدف تعيين ميزان تحمل به خشكي ژتونيپ هاي چغندرقند در شرايط تنش خشكي به صورت اسپليت پلات در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تكرار در دو سال زراعي 90-91 در كرج اجرا و شاخص حساسيت به تنش (SSI) ، شاخص تحمل((TOL ، شاخص تحمل تنش((STI ، ميانگين هندسي عملكرد (GMP) و ميانگين حسابي عملكرد (MP) مورد بررسي قرار گرفت. نتايج تجزيه مركب داده ها نشان داد بين سال ها و رژيم هاي آبياري از نظر عملكرد ريشه، عملكرد شكر و درصد قند و بين ژنوتيپها از نظر عملكرد ريشه و عملكرد شكر تفاوت معني دار وجود دارد. در شرايط تنش، ژنوتيپ 5 با عملكرد 61/32 تن ريشه در هكتار بيشترين عملكرد و در شرايط نرمال نيز اين رقم با 88/45 تن در هكتار بيشترين عملكرد ريشه را توليد كرد. بالاترين ميزان شاخص (0/89) (STI)، MP (74/89) و (73/65) GMP و همچنين كمترين ميزان شاخص (0/83) SSI متعلق به ژنوتيپ 5 بود. محاسبه همبستگي شاخص هاي تحمل با عملكرد در شرايط نرمال و تنش نشان داد كه عملكرد در شرايط تنش (YS) رابطه مثبت و معني داري با عملكرد در شرايط نرمال (Yp) و شاخص هاي STI، MP و GMP دارد اما همبستگي آن با شاخص SSI منفي و معني دار بود. همبستگي Ypبا همه شاخص ها بجز SSI معني دار بود. همبستگي STI با MP و GMP مثبت و معني دار بود اما بيشترين همبستگي بين MP و GMP ديده شد . SSI نيز رابطه مثبت و معني داري با TOL و رابطه منفي و غير معني داري با بقيه شاخص ها نشان داد. با توجه به همبستگي بالاي شاخص هاي STI، GMP و MP با عملكرد در هر دو تيمار آبياري، اين شاخصها براي برآورد پايداري عملكرد و گزينش ارقام متحمل به خشكي چغندرقند مناسب مي ياشند