نقش بستر سازي فرهنگي در تبديل دانشگاههاي سنتي به كارآفرين

دانشگاه ها مراكز زايش، پردازش و توليد دانش و فناوري هستند و تاثير آنها در روند توسعه كشورها بي بديل است. بسياري از حوزه ها و مفاهيم جديدي كه به عرصه حيات بشر راه مي يابند، زاييده دانشگاه هستند.كارآفريني از جمله مفاهيمي است كه طي دهه هاي اخير به ادبيات اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي كشورها وارد شده است. ظهور دانشگاه كارآفرين، درواقع، پاسخي به اهميت روزافزون دانش در نظام ملي و منطقه اي نوآوري و ادراك جديد از دانشگاه است، يعني نهادي كه عامل انتقال دانش و فناوري و منبع اختراع هاي خلاقانه به شمار ميرود و از لحاظ اقتصادي به صرفه است. يكي از مهمترين ابعاد مورد نظر، بسترسازي فرهنگي براي كارآفريني است. به منظور ايجاد و ترويج فرهنگ مناسب، ابتدا بايد شاهراه هاي مختلفي را شناخت كه فرهنگ از طريق آن ميتواند توانايي و استعداد كارآفريني را به افراد تزريق كند و سپس سرمايه گذاري لازم را روي آن انجام داد.