بررسي تنش سفره هاي آب هاي زيرزميني با استفاده از GIS ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﻮردي دﺷﺘﻬﺎي ﻣﯿﺎﻧﺪوآب، ﺗﺒﺮﯾﺰ و ﻗﺰوﯾﻦ

ﭘﺲ از ﯾﺨﭽﺎﻟﻬﺎ ﻣﻨﺎﺑﻊ آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ دوﻣﯿﻦ ﻣﻨﺒﻊ آب ﺷﯿﺮﯾﻦ ﻣﻮﺟﻮد در ﺟﻬﺎن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ. در ﻧﻘﺎﻃﯽ ﮐﻪ آﺑﻬﺎي ﺳﻄﺤﯽ ﻫﻤﺎﻧﻨﺪ درﯾﺎﭼﻪ ﻫﺎ و رودﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺘﻪ و ﯾﺎ ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ اﺳﺘﻔﺎده ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻧﯿﺎزﻫﺎي آﺑﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻨﺎﺑﻊ آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﺑﺮﻃﺮف ﻣﯽ ﮔﺮدد. ﺣﺪود ﯾﮏ ﺳﻮم ﺟﻤﻌﯿﺖ ﺟﻬﺎن واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﺑﻮده و ﺑﯿﺶ از 70 درﺻﺪ ﻣﻨﺎﺑﻊ آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﻣﺼﺮف ﮐﺸﺎورزي ﻣﯽ رﺳﺪ. ﺗﻨﺶ آﺑﯽ ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻓﺘﺎدن ﻋﻤﻖ ﺳﻄﺢ آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ، و ﯾﺎ ﺑﻄﻮر ﮐﻠﯽ ﻧﻮﺳﺎن ﺳﻄﺢ آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮي را ﭼﻪ از ﻧﻈﺮ ﮐﻤﯽ و ﭼﻪ از ﻧﻈﺮ ﮐﯿﻔﯽ در ﺳﻔﺮه اﯾﺠﺎد ﮐﻨﺪ. ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ، ﺗﻨﺶ آب ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از ﻋﺪم ﺗﻮازن و ﺗﻌﺎﻣﻞ ﺑﯿﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ و ﻣﺼﺎرف ﺑﺎﻟﻘﻮه. در ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺣﺎﺿﺮ ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﺮرﺳﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮات و ﻧﻮﺳﺎﻧﺎت ﻋﻤﻖ ﺳﻄﺢ آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﺳﻪ دﺷﺖ ﻣﯿﺎﻧﺪوآب، ﺗﺒﺮﯾﺰ و ﻗﺰوﯾﻦ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از روش ﮐﺮﯾﺠﯿﻨﮓ در ﻣﺤﯿﻂ ﻧﺮم اﻓﺰار GIS از ﻟﺤﺎظ ﻣﮑﺎﻧﯽ و زﻣﺎﻧﯽ و ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ آﻧﻬﺎ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻧﺘﺎﯾﺞ ﻧﺸﺎن ﻣﯽدﻫﻨﺪ ﮐﻪ در ده ﺳﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﻋﻤﻖ ﺳﻄﺢ آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ دﺷﺖ ﻣﯿﺎﻧﺪوآب 1/03 ﻣﺘﺮ ﺑﺎﻻ آﻣﺪه در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ در دﺷﺘﻬﺎي ﺗﺒﺮﯾﺰ و ﻗﺰوﯾﻦ ﻋﻤﻖ ﺳﻄﺢ آب زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ 1/09 و 13/5 ﻣﺘﺮ ﭘﺎﯾﯿﻦ اﻓﺘﺎده اﺳﺖ. اﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ ﺑﯿﺎﻧﮕﺮ وﺟﻮد ﺷﺮاﯾﻂ ﺗﻨﺶ آﺑﯽ در اﯾﻦ دو دﺷﺖ ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺑﺪﺳﺖ آﻣﺪه، ﻫﺮ ﺳﻪ دﺷﺖ ﻓﺎﻗﺪ ﺗﻌﺎدل در ﻣﯿﺰان ﺗﺨﻠﯿﻪ و ﺗﻐﺬﯾﻪ آﺑﻬﺎي زﯾﺮزﻣﯿﻨﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ.