تعيين مناسب ترين روش زمين آمار در مطالعه كيفي آبهاي زيرزميني

با توجه به كاهش بارندگي در سالهاي اخير، آبهاي زيرزميني همواره به عنوان يكي از منابع مهم تأمين آب شرب و كشاورزي مطرح بوده است. بنابراين كيفيت اين منابع از مواردي است كه بايد مورد بررسي قرار گيرد. كاتيونها و آنيونهاي مختلف مخصوصاً نيترات، از جمله آلوده كننده هاي منابع آب زيرزميني است كه عمدتاً در ارتباط با مناطق كشاورزي و محدوده هاي دفع فاضلاب مي باشد از اين رو لازمه هرگونه اقدام جهت كنترل و كاهش آلودگي آبهاي زيرزميني و تأثيرات آنها، آگاهي كامل از نحوه توزيع و پراكندگي آلودگي هاي موجود بوده، كه در اختيار داشتن چنين اطلاعاتي صرفاً از طريق نمونه برداري از چاه هاي بهره برداري منطقه مورد مطالعه و درون يابي نقاط نمونه برداري شده و انجام آناليزهاي مختلف امكان پذير مي باشد. با توجه به افزايش حجم داده ها، ماهيت رقومي آنها، روشهاي تحليل داده هاي مكاني از قبيل روشهاي آماري، نمي توانند از سرعت، دقت و كارايي كافي برخوردار باشند. استفاده از علم كاوش دادهها، راه حل مناسبي براي تحليل و استخراج اطلاعات مفيد از داده هاي مكاني موجود مي باشد. استفاده از فناوري هاي نوين از روشهايي است كه ميتواند تجزيه و تحليل و دسترسي به اطلاعات زياد و متنوع را آسانتر كند و به اين ترتيب به مديران جهت تصميم گيري بهينه كمك مي كند. در اين مطالعه زمين آمار و روشهاي مختلف آن و همچنين مزيتها و محدوديتهاي اين روش در بررسي كيفيت آبهاي زيرزميني بيان شده است. نتايج اين مطالعه نشان ميدهد رويكردهاي زمين آماري اگرچه ممكن پيشبيني دقيقي را در نقاط غير نمونه فراهم نكنند، اما آن ها مي توانند استراتژي مناسبي براي مديريت آب آلوده را است ترسيم نمايند، در صورتي كه درست به كار گرفته شوند