رابطه بين خودكارآمدي تحصيلي با اضطراب امتحان دانش آموزان دوره متوسطه

هدف پژوهش تعيين رابطه بين خودكارآمدي تحصيلي با اضطراب امتحان دانش آموزان دوره متوسطه بوده است. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل دانش آموزان دختر متوسطه دوم شهرآمل بود كه از اين ميان تعداد 135 نفر به صورت نمونه گيري خوشه اي انتخاب شد. داده هاي پژوهش به اضطراب امتحان ساراسون (1957) و پرسش نامه خودكارآمدي تحصيلي جينكز و مورگان (1999) جمع آوري شدند. داده هاي جمع آوري شده به وسيله ضرايب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه و SPSS-20 تجزيه و تحليل شد. نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه بين خودكارآمدي تحصيلي )مولفه هاي آن( با اضطراب امتحان رابطه منفي و معناداري وجود دارد (001 / 0 > P). همچنين كه 3 / 25 درصد از واريانس اضطراب امتحان را متغيرهاي استعداد، بافت و كوشش پيشبيني نمايند (01 / 0 > P). با توجه به نتايج پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه خودكارآمدي تحصيلي در اضطراب امتحان دانش آموزان نقش دارد.