رابطه جو عاطفي خانواده با پيشرفت تحصيلي دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهرستان محمودآباد

هدف پژوهش حاضر تعيين رابطه جو عاطفي خانواده با پيشرفت تحصيلي دانش آموزان دختر بوده است. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش آموزان دختر دوره اول متوسطه شهرستان محمودآباد در سال تحصيلي 1397 - 1396 بود كه از اين ميان 269 نفر از دانش آموزان به صورت نمونه گيري تصادفي خوشه اي انتخاب شد. داده هاي پژوهش به وسيله مقياس روابط عاطفي اعضاي خانواده (هيلبرن، 1964) و معدل كل دانش آموزان در نيم سال دوم جمعآوري شدند. داده هاي جمع آوري شده به وسيله آزمون همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه و SPSS-20 تجزيه و تحليل شد. نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه بعد تشويق، بعد تجربه هاي مشترك، بعد محبت و بعد نوازش كردن توانستند 2 / 15 درصد از پراكندگي پيشرفت تحصيلي را پيش بيني نمايد ( 05 / 0 > P). همين طور بين بين نمره كل جو عاطفي خانواده (ابعاد محبت، نوازش كردن، تجربه هاي مشترك، هديه دادن، تشويق، اعتماد، و احساس امنيت) با پيشرفت تحصيلي دانش آموزان رابطه مثبت و معني داري وجود داشته است ( 05 / 0 > P). با توجه به نتايج پژوهش مي توان نتيجه گرفت كه جو عاطفي خانواده در پيشرفت تحصيلي دانش آموزان دختر نقش دارد.