بررسي و ارائه طريق استفاده آبهاي شور و لب شور در كشاورزي

علاوه بر آلودگي هاي ناشي از فعاليتهاي بشري، منابع عظيمي از آبهاي جهان مشكلاتي طبيعي دارند كه كاربرد آنها را براي مصارف اصلي مانند كشاورزي، شرب و صنعت محدود يا ناممكن مي سازد. مشكل اساسي اين آبها زياد بودن غلظت نمك هاي گوناگون در آنهاست. جدا از منابع آبهاي آزاد درياها و اقيانوسها كه تقريباً 70 % سطح كره زمين را مي پوشانند، منابع بسيار فراوان آبهاي سطحي و زير زميني در نقاط مختلف خشكي هاي جهان و منجمله ايران وجود دارد كه مشكل بالا بودن غلظت نمك را دارند. بسياري از اينگونه آبها يا استفاده نشده اند و يا شيوه استفاده از آنها به گونه اي بوده است كه بعضاً نتايج ناخوشايندي از نظر شور شدن خاك يا كاهش شديد محصول داشته اند. اين نتايج نامطلوب مبنايي براي عدم مصرف و بي توجهي به استعداد شماري از اين منابع آب در جهت كارهاي توليدي به خصوص در بخش كشاورزي بوده است.خوشبختانه، نمونه هاي موفق و رضايت بخش هم از كاربرد آبهاي شور و لب شور در بسياري از كشورها و منجمله ايران وجود داشته است. مثلاً، يادآوري مي شود كه در بعضي مناطق كشور مانند قم، كرمان و يزد بيشتر منابع آب داراي غلظت هاي نسبتاًبالايي از نمك هستند و با اين حال كشاورزي در آنجا رونق دارد. در اين مقاله كوشش شده تا استانداردها و محدوديت هاي استفاده از آبهاي شور و لب شور مطرح شود.