تعيين اثربخشي آموزش ذهن آگاهي بر كاهش پرخاشگري دانش آموزان پسر يازده ساله (مطالعه موردي: دبستان دكتر محمود افشار منطقه 3 تهران)

هدف: هدف پژوهش حاضر تعيين اثربخشي آموزش ذهن آگاهي بر كاهش پرخاشگري دانش آموزان پسر يازده ساله دبستان دكتر محمود افشار منطقه 3 تهران در سال 1396 بود. روش: طرح پژوهش حاضر نيمه آزمايشي از نوع پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بوده است. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه پسران دانش آموز 11 ساله پسر دبستان دكتر محمود افشار منطقه 3 تهران در سال 1396 مي باشد كه حجم جامعه برابر با 140 نفر مي باشد. نمونه هاي پژوهش بر اساس جدول مورگان و با توجه به حجم جامعه، تعداد103 نفر محاسبه شده كه كه به روش نمونه تصادفي انتخاب مي شوند. با بهره گيري از پرسشنامه پرخاشگري كودكان دبستاني شهيم، پرسش نامه پرخاشگري اهواز و ملاك هاي تشخيصي DSM - IV كه از لحاظ پايايي و روايي در سطح كودكان پذيرفتني بود، مقياس پرخاشگري را تهيه و تنظيم شد. همچنين براي تجزيه و تحليل داده ها و اطلاعات از برنامه نرم افزاري spss20 استفاده شد. در بحث آمار استنباطي براي تائيد و رد فرضيات پژوهش از تحليل آماري كواريانس (مانكوا) استفاده شد. يافته: با توجه به اينكه سطح معناداري آزمون لامبداي ويلكز كوچكتر از 0/ 05 محاسبه شده است، بنابراين فرض صفر رد و فرضيه پژوهش تاييد مي گردد؛ يعني بين دو گروه حداقل در يكي از متغيرهاي مورد آزمون تفاوت معناداري وجود دارد. لذا مي توان نتيجه گرفت كه؛ «آموزش ذهن آگاهي بر بعد كلامي تهاجمي، بعد فيزيكي- تهاجمي، بعد رابطه اي و خشم تكانشي تاثير دارد». نتيجه گيري: با توجه به نتايج پژوهش مي توان عنوان داشت كه بين ميانگين هاي پس آزمون دو گروه پس از حذف اثر متغير تصادفي كمكي اختلاف معناداري وجود دارد؛ به عبارت ديگر بين بعد فيزيكي- تهاجمي و بعد خشم تكانشي گروه آزمايش با گروه كنترل تفاوت معناداري وجود دارد. همچنين بين بعد كلامي- تهاجمي و بعد رابطه اي گروه آزمايش با گروه كنترل تفاوت معناداري وجود ندارد. لذا در مجموع مي توان بيان داشت كه آموزش ذهن آگاهي بر و پرخاشگري تاثير دارد»