مقايسه كيفيت زندگي، شادكامي و تاب آوري در مادران كودكان داراي اختلال خاص يادگيري و مادران كودكان عادي در شهر بابل

پژوهش حاضر به منظور مقايسه تاب آوري، كيفيت زندگي و شادكامي مادران كودكان با و بدون اختلال خاص يادگيري انجام شد. پژوهش حاضر از نوع مطالعات توصيفي پس رويدادي با طرح علي مقايسه اي بود. جامعه آماري شامل كليه مادران داراي كودكان با اختلالات خاص يادگيري و مادران كودكان عادي در شهر بابل بود كه از ميان آنها 120 مادر با روش نمونه گيري تصادفي ساده بر اساس ليست موجود در اداره آموزش و پرورش انتخاب شدند كه 60 نفر از آنها داراي كودك با اختلالات خاص يادگيري و 60 نفر از آنها داراي كودكان عادي بودند. از آزمودني هاي تحقيق درخواست شد تا به پرسشنامه تاب آوري (كانر و ديويدسون)، كيفيت زندگي(سازمان بهداشت جهاني) و شادكامي آكسفورد (آرجيل، مارتين و كراسلند) پاسخ دهند. نتايج حاصل از تحليل واريانس چندمتغيري)مانوا( نشان داد كه بين نمرات تاب آوري، كيفيت زندگي و شادكامي دو گروه بطوركلي تفاوت معني داري وجود دارد و مادران داراي كودكان عادي از كيفيت زندگي، شادكامي و تاب آوري بالاتري در مقايسه با مادران داراي كودكان اختلالات خاص يادگيري برخوردار هستند (01 / 0 > P .)