بررسي اثربخشي آموزش جرأت ورزي بر پرخاشگري دانش آموزان دختر شهر بابل

پژوهش حاضر به منظور بررسي اثربخشي آموزش جرأت ورزي بر پرخاشگري دانش آموزان دختر انجام گرفت. اين پژوهش از نوع مطالعات آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانش آموزان دختر پايه دوم - مقطع متوسطه دوم در رشته علوم انساني شهر بابل در سال 1396 به تعداد 550 نفر بود كه 225 نفر جهت غربالگري اوليه به صورت تصادفي خوشه اي مرحله اي انتخاب شدند و به پرسشنامه پرخاشگري(باس و پري) پاسخ دادند. سپس براساس نقطه برش پرسشنامه (نمره 70)، دانش آموزان داراي پرخاشگري بالا مشخص شدند (70 نفر) و از بين آنها 30 نفر بطور تصادفي ساده انتخاب و با همين روش در دوگروه آزمايش و كنترل(هرگروه 15 نفر) جايگزين شدند. گروه آزمايشي به مدت 8 جلسه مهارت هاي ابراز وجود را دريافت كرد و گروه كنترل مداخله اي دريافت نكرد و پس از اتمام مداخله، آزمودني هاي دو گروه در پس آزمون شركت كردند. نتايج تحليل كوواريانس حاكي از تفاوت معني دار ميانگين ها در پس آزمون دو گروه بود. مجذور سهمي اتا نشان داد كه 84 درصد از تغييرات در كاهش پرخاشگري ناشي از تاثير آموزش جرات ورزي بوده است. همينطور، آموزش جرات ورزي سبب كاهش تمام مؤلفه هاي پرخاشگري شده است، بطوري كه تاثير مداخله در كاهش ميزان خشم (70 درصد) بيشتر از مؤلفه هاي ديگر بوده است. نتيجه اينكه مي توان از طريق آموزش جرات ورزي در جهت كاهش پرخاشگري و ايجاد آرامش در دانش آموزان استفاده كرد.