اندازه گيري و مقايسه كارايي انرژي كل عوامل بخش صنعت با استفاده از روش تحليل پوششي داده ها

فاقد عنوان و چكيده لاتين

بررسي كارايي در تحليل سياست هاي كلان معمولا توسط دو شاخص انجام مي گيرد: شدت انرژي و كارايي انرژي. اين شاخص هاي كارايي انرژي مرسوم، انرژي را به عنوان تنها نهاده براي توليد خروجي (GDP)در نظر مي گيرند در حالي كه ساير نهاده ها مثل نيروي كار و سرمايه ناديده گرفته مي شوند. روش جديدي با عنوان كارايي كل عامل انرژي (TFEE) به منظور غلبه بر معايب كارايي انرژي عامل جزيي مرسوم توسعه يافته است. مفهومTFEE شامل اثرات جانشيني بين انرژي و ساير عوامل توليد است. در اين مطالعه كارايي انرژي بخش صنعت (كارگاه هاي صنعتي ده نفر كاركن و بيشتر) استانهاي فارس، بوشهر، هرمزگان، كهگيلويه و بويراحمد، كرمان، خوزستان، سيستان و بلوچستان، چهارمحال و بختياري، يزد، اصفهان، كرمانشاه، همدان و كردستان در دوره 1392-1385 با استفاده از شاخص كارايي انرژي كل عوامل (TFEE) بر پايه روش تحليل پوششي داده ها(DEA) محاسبه شده است. نتايج نشان مي دهد كه ميانگين كارايي انرژي استان هاي مورد بررسي در دوره مورد نظر 0/6 مي باشد. همچنين بيشترين و كمترين متوسط كارايي انرژي به ترتيب مربوط به استان بوشهر و همدان با مقادير1 و 0/39 مي باشد.