تاثير سطوح مختلف كم آبياري بر برخي خصوصيات كيفي گياه جو

گياه جو جز گياهان مقاوم به خشكي محسوب شده و در مناطق خشك كه بارندگي براي توليد گندم كافي نيست،گياه ج جايگزين گندم مي شود. در مناطق خشك و نيمه خشك ارقام بهاره جو در مراحل نهايي رشد خود معمولا با مشكل كم آبي مواجه هستند كه سبب تاثير بر روي خوشه و عملكرد گياه مي شود. به منظور بررسي سطوح مختلف كم آبياري بر روي تعداد پنجه زني، ارتفاع خوشه و تعداد دانه در خوشه يك طرح تحقيقاتي در بهار سال 1390 در مزرعه اي در روستاي كريم آباد از توابع شهر جوپار در استان كرمان انجام شد. نحوه كشت به صورت رديفي و فاصله رديف ها از يكديگر 25 سانتيمتر در نظر گرفته شد. عمليات داشت نيز در طول فصل رشد بر روي كليه تيمارها يكسان اعمال گرديد. اين طرح در قالب بلوك هاي كامل تصادفي وب انجام سه تكرار و اعمال تنش آبياري با استفاده از سيستم Line source در پنج سطح شامل:آبياري بيش از نيازآبي I1 ،آبياري در حد نياز آبي I2 ، آبياري با تنش ملايم I3 ،آبياري با تنش متوسط I4 و آبياري با تنش زياد I5 اجرا شد.پس از آناليز مقادير اندازه گيري شده در نرم افزار MSTAT-C مشخص شد كه درپارامتر تعداد پنجه زني سطح I1 داراي بيشترين مقدار و سطح I5 داراي كمترين مقدار است و ميزان پنجه زني در تمامي سطوح اثر معني داري با يكديگر دارند.در پارامتر اندازه ارتفاع خوشه ها تنش اول با دوم تفاوت معني داري ندارد ولي با تنش هاي بعدي داراي اختلاف معني داري هست. كمترين مقدار ميانگين نيز به تنش آخر اختصاص دارد.در پارامتر تعداد دانه در خوشه نيز همانند ارتفاع خوشه ها دو سطح اول و دوم اختلاف معني داري با يكديگر ندارند و اين اختلاف بين اين دو سطح با سطوح بعدي ديده مي شود