بررسي تأثير واقعيت درماني بر تنظيم هيجاني زنان مبتلا به سندرم پيش از قاعدگي

هدف از پژوهش حاضر، بررسي تأثير واقعيت درماني بر تنظيم هيجاني زنان مبتلا به سندرم پيش از قاعدگي بود. اين پژوهش، از لحاظ هدف كاربردي و از لحاظ ماهيت اجرا و نحوه گردآوري اطلاعات، از نوع مطالعات نيمه تجربي يا نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري كليه زنان مبتلا به سندرم پيش از قاعدگي ( PMS) مراجعه كننده به بيمارستانهاي شهرستان بابل (يحيي نژاد روحاني) در نيمسال (97 - 1396) مي باشد كه تعدادشان 100 نفر بود. حجم نمونه با توجه به حجم جامعه براساس جدول كرجسي مورگان (1972 ،) 80 نفر براي غربالگري اوليه با روش نمونهگيري در دسترس انتخاب شدند و پرسشنامه تنظيم هيجاني گراس و جان ( 2003 ) بر روي آنها اجرا شد. افرادي كه داراي تنظيم هيجاني پايين بودند، شناسايي شده و سپس از ميان آنها 30 نفر بطور تصادفي ساده انتخاب و با همين روش در دو گروه آزمايشي و كنترل )هر گروه 15 نفر( جايگزين شدند. گروه آزمايش به مدت 8 جلسه، هفته اي يكبار، هر جلسه 90 دقيقه، مداخلات درمان را دريافت كردند و گروه كنترل هيچ آموزشي دريافت نكردند. يافته ها نشان داد آموزش به شيوه واقعيت درماني به زنان مبتلا به سندرم پيش از قاعدگي، بر افزايش خرده مقياس ارزيابي مجدد و در كاهش سركوبي برابر تاثير مطلوبي گذاشت كه در افزايش خردهمقياس ارزيابي مجدد برابر 78 % و در كاهش سركوبي برابر 85 % بود. نتاج نشان داد آموزش با شيوه واقعيت درماني، نمرات تمامي مؤلفه هاي تنظيم هيجاني در زنان مبتلا به سندرم پيش از قاعدگي را تا حد زياد تغيير ميدهد.