اصلاح برخي روابط تجربي برآورد تبخير تعرق مرجع براي دشت تبريز

براي تعيين تبخير تعرق يك گياه اولين گام تعيين تبخير تعرق مرجع مي باشد تا با اعمال ضريب گياهي مناسب نياز آبي آن مشخص گردد. تبخير تعرق مرجع قدرت تبخير كنندگي اتمسفر را نشان مي دهد و مي تواند بطور غيرمستقيم با دانستن پارامترهاي جوي نظير دما، رطوبت، تشعشع، سرعت باد و ... توسط روابط مختلفي كه ابداع شده اند برآورد گردد، اين روابط بيشتر تجربي بوده و براي شرايط اقليمي خاصي ابداع شده اند. به علت اختلاف در خاستگاه اين روابط، براي استفاده از هريك از آنها، علاوه بر انتخاب مناسبترين رابطه براساس اطلاعات اتمسفري موجود، اصلاح آن براي شرايط اقليمي مورد نظر اهميت ويژه اي دارد. هدف اين تحقيق اصلاح روابط تجربي ارائه شده توسط FAO كه كاربرد بيشتري دارند براي شرايط اقليمي دشت تبريز بوده است. اين روابط عبارتند بودند از: بليني- كريدل، هارگريوز، تشعشعي FAO (ماكينگ)، پنمن، پنمن مانتيث و روش تشت تبخير كلاس - A با ضرايب تشت (Kp) ارائه شده توسط آلن و همكاران. در اين مطالعه مقدار تبخير تعرق گياه چمن با رعايت تمام شرايط استاندارد FAO ،براي دوره هاي ده روزه به مدت چهار سال توسط لايسيمتر و به روش بيلان رطوبتي تعيين گرديد و با مقادير بدست آمده از روشهاي فوق الذكر مقايسه شد. هريك از روشهاي تجربي مورد بحث توسط آمار جوي 30 ساله براي دشت تبريز اصلاح گرديد. علاوه بر آن هريك از روابط تجربي با شاخص هاي مختلف مورد ارزيابي قرار گرفته و روش تشت تبخير با ضرايب محاسبه شده توسط رابطه آلن مناسب ترين روش تشخيص داده شد. از بين مدلهاي برآورد تبخير تعرق - مرجع نيز رابطه پنمن مانتيث بهترين مدل انتخاب گرديد