بررسي و واسنجي ضريب منطقه اي رابطه فولر و كريگر در مناطق خشك

وقوع سيلاب هاي مهيب در رودخانه، تهديدي براي تاسيسات احداث شده و زمين هاي كشاورزي در مجاور آن محسوب مي گردد. براي پيشگيري خسارت ناشي از وقوع سيلاب مي بايست احتمال وقوع و بزرگي سيلاب هاي مهم را برآورد نموده و با بكارگيري روشهاي مناسب و تاسيسات خاص، اثرات سيلاب را كنترل كرد. يكي از روشهاي متداول در برآورد دبي حداكثر لحظه اي با دوره بازگشت هاي مختلف، استفاده از روابط تجربي مي باشد كه با توجه به سطح حوزه وبا در نظر گرفتن اثر عوامل اقليمي، معمولا داراي ضرايب منطقه اي مي باشند، در نتيجه كاربرد رابطه هايي كه در يك منطقه به كار گرفته شده با همان ضرايب در منطقه ديگر مي تواند اشتباه زيادي را بوجود آورد. هدف از اين تحقيق بررسي ضرايب منطقه اي رابطه كريگر و فولر در مناطق خشك بوده، لذا براساس آخرين آمار منتشر شده از سو ي سازمان آب منطقه اي استان هرمزگان، آمار دبي هاي حداكثر لحظه اي چندين حوزه، در طي دوره آماري بالاي 25 سال جمع آوري گرديد. و پس از آزمون همگني و كفايت آماري، با استفاده از نرم افزار SMADA و محاسبه مجموع مربعات باقي مانده ( R.S.S) ، توزيعي كه بيشترين برازش و انطباق را داشته انتخاب گرديد و به تبع آن ضرايب رابطه هاي مذكور واسنجي گرديد. نتايج اين تحقيق نشان داد دامنه ضرايب رابطه كريگر و فولر در حوزه هاي مذكور داراي ارقام بالايي مي باشند كه دلالت بر حساسيت بالاي سيل خيزي اين مناطق دارد و اين مسئله در برنامه ريزي و مديريت منابع آب مي بايست مد نظر قرار گيرد