بررسي اثر تجمع اجسام شناور (شاخه و برگ درختان) بر عمق آبشستگي پايه پلها

پل ها يكي از مهمترين اجزاء سيستم حمل و نقل جاده اي مي باشند ولي در زمان وقوع سيلاب، پايداري اين سازه ها در اثر پديده ي آبشستگي موضعي مورد تهديد قرار مي گيرد. در اين پديده، مصالح اطراف پايه ي پل شسته شده و يك گودال اطراف پايه ي پل ايجاد مي شود. از اين رو قرار دادن شالوده پايه ي پل در عمقي بيش از عمق آبشستگي متناظر با سيل طرح، به عنوان يكي از گزينه هاي مقابله با اين پديده مخرب مطرح بوده است. منشأ آبشستگي موضعي در واقع نوعي فرسايش در اطراف پايه پل ها است كه در نتيجه جريان هاي گردابي برخاستگي و جريان نعل اسبي مي باشد. يكي از عوامل مهمي كه باعث تشديد ميزان آبشستگي پايه هاي پل شده و معمولاً مورد توجه قرار نمي گيرد، تجمع اجسام شناور و شاخه و برگ درختان در اطراف پايه مي باشد. تاكنون رابطه ي مشخصي براي تخمين عمق آبشستگي موضعي پايه پل ناشي از تجمع اجسام شناور ارائه نشده است. در اين تحقيق با استفاده از داده هاي آزمايشگاهي، رابطه اي بر اساس تحليل ابعادي براي اين منظور استخراج شده و ضريب و نماهاي رابطه با استفاده از اصول بهينه سازي مشخص شده است. مقايسه ي نتايج اين رابطه ي بهينه با داده هاي آزمايشگاهي مبني بر بيشينه عمق آبشستگي، كارايي مناسب رابطه ي پيشنهادي را نشان مي دهد