رابطه بين انعطاف پذيري شناختي، پذيرش بي قيدوشرط با طرحواره ناسازگار اوليه در دانشجويان دانشگاه قائمشهر

هدف پژوهش حاضر تعيين رابطه بين انعطاف پذيري شناختي و پذيرش بي قيد و شرط با طرحواره ناسازگار اوليه در دانشجويان دختر دانشگاه آزاد واحد قائمشهر بوده. روش پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي بوده است. جامعه آماري اين پژوهش را كليه دانشجويان دانشگاه آزاد اسلامي قائمشهر در سال 97 - 1396 كه تعداد كل آنها برابر 1200 نفر بودند، تشكيل مي دادند. تعداد 291 نفر، كه از طريق روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. شركت كنندگان پرسشنامه طرحواره ناسازگاري اوليه يانگ (1990) و پرسشنامه پذيرش بي قيد و شرط خود(USAQ)، پرسشنامه انعطاف پذيري شناختي (CFI) (دنيس و واندروال، 2010 ) را تكميل كردند كه نتايج اين تحقيق حاكي از آن است كه متغيرهاي محروميت هيجاني، بي اعتمادي، بيگانگي و خويشتن داري پيش بيني كننده ي معناداري براي انعطاف پذيري شناختي و پذيرش بي قيد و شرط محسوب مي شود و بقيه متغيرها عليرغم داشتن رابطه همبستگي توان پيش بيني انعطاف پذيري شناختي و پذيرش بي قيد و شرط را ندارند.