اثربخشي آموزش مهارت هاي زندگي بر شادكامي، افسردگي و احساس تنهايي دانش آموزان كلاس پنجم مدرسه پروين شهر ساري

پژوهش حاضر با توجه به عنوان آن كه به بررسي تاثير آموزش مهارت هاي زندگي بر شادكامي، افسردگي و احساس تنهايي دانش آموزان كلاس پنجم پرداخته است، از نظر هدف، كاربردي و با توجه به ماهيت موضوع و اهداف پژوهش، جزء پژوهش هاي نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون و پس آزمون با گروه كنترل مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش كليه كودكان دانش آموزان كلاس پنجم مدرسه پروين شهر ساري در شش ماهه دوم سال 1396 بودند. نمونه آماري در اين پژوهش شامل 30 نفر دانش آموز با استفاده از روش نمونه گيري در دسترس (15نفر براي گروه كنترل و 15 نفر براي گروه آزمايش) به عنوان نمونه آماري انتخاب شدند كه بصورت تصادفي ساده به دو گروه كنترل و آزمايش تقسيم شدند. در اين پژوهش براي گرد آوري داده ها از دو روش كتابخانه اي و ميداني استفاده شد. ابزار گرد آوري داده ها به پرسشنامه ي افسردگي بك اوليه) (BDI) (1961 )، پرسشنامه شادكامي آكسفورد، آرچل و همكاران (1998) و پرسشنامه احساس تنهايي UCLA دان راسل اپيلائو و كارولين اي كاترونا (1980) بود. تجزيه و تحليل داده ها در بخش آمار توصيفي از فراواني ، نمودار، جداول ، ميانگين و انحراف معيار و در بخش آمار استنباطي جهت بررسي نرمال بودن توزيع داده ها از آزمون كولموگراف - اسميرنوف و تحليل فرضيه ها از آزمون تحليل كوواريانس (MANCOVA) توسط نرم افزار SPSS19 انجام شد. نتايج پژوهش نشان داد كه آموزش مهارت هاي زندگي بر شادكامي، افسردگي و احساس تنهايي دانش آموزان كلاس پنجم تاثير معني دار دارد.