بررسي رابطه اميدواري، يادگيري خودتنظيمي در پيش بيني اشتياق تحصيلي دانش آموزان دختر

هدف از پژوهش حاضر بررسي رابطه اميدواري، يادگيري خودتنظيمي در پيش بيني اشتياق تحصيلي دانش آموزان دختر بود. روش پژوهش حاضر، توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه شهرستان فريدون كنار در سال تحصيلي 97 - 1396 بود كه حجم جامعه برابر با 600 نفر مي باشد. در اين پژوهش حجم نمونه با توجه به تعداد جامعه و جدول كرجسي و مورگان، 234 نفر برآورد شد كه به روش نمونه گيري خوشه اي انتخاب شدند. شيوه نمونه گيري بدين صورت كه ابتدا از بين مدارس دخترانه دوم متوسطه اين شهرستان، تعداد 4 مدرسه انتخاب شدند. در ادامه از هر مدرسه 2 كلاس (از هر پايه 1 كلاس) و در مجموع 8 كلاس انتخاب و در نهايت با مراجعه به اين كلاس ها، نمونه هاي مورد نظر انتخاب شدند. ابزارگرد آوري داده ها پرسشنامه اشتياق تحصيلي فريدريكز و همكاران ( 2004 ،) پرسشنامه يادگيري خودتنظيم بوفارد ( 1998 ) و آزمون اميد به زندگي ميلر (1988) بود. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و استنباطي با استفاده از بسته نرم افزار SPSS نسخه 21 استفاده شد. نتايج به دست آمده از پژوهش بيانگر آن است كه، بين اميدواري، يادگيري خودتنظيمي با اشتياق تحصيلي دانش آموزان دختر رابطه وجود دارد.