بررسي اثربخشي فراشناخت درماني بر ميزان وسوسه افراد داراي اختلال مصرف الكل

هدف از پژوهش حاضر بررسي بررسي اثربخشي فراشناخت درماني بر ميزان وسوسه افراد داراي اختلال مصرف الكل بود. روش پژوهش شبه آزمايشي با طرح پيش آزمون _ پس آزمون است. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه افراد داراي اختلال مصرف الكل شهر آمل بودند. روش نمونه گيري از نوع نمونه گيري گلوله برفي، بدين صورت كه ابتدا از افرادي كه به مراكز مشاوره و مراكز ترك اعتياد مراجعه نموده و مبتلا به اختلال مصرف الكل بوده اند براي شركت در دوره درماني دعوت به عمل آمد. سپس با شناسايي دو نفر، از آنها خواسته شد تا افرادي را كه به اين اختلال مبتلا مي باشند را براي شركت در دوره آموزشي و درماني، به محقق معرفي نمايند كه در نهايت 11 نفر براي شركت در پژوهش، داوطلب شدند. جهت جمع آوري داده ها از دو ابزار پرسش نامه عقايد وسوسه آميز استفاده شده است. جهت تجزيه و تحليل داده ها از آمار توصيفي و استنباطي با استفاده از بسته نرم افزاري SPSS نسخه 21 و از آزمون t همبسته استفاده شده است. نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه بين نمرات پيش آزمون و پس آزمون عقايد وسوسه آميز تفاوت معناداري وجود دارد. بدين معني كه درمان فراشناختي توانسته است به صورت معناداري عقايد وسوسه آميز را كاهش دهد.