بررسي امكان استفاده از حداكثر عمق بارش در روش SCS

يكي از روش هاي قابل استفاده در مطالعات هيدرولوژي حوضه هاي متوسط تا بزرگ روش SCS مي باشد كه درآن از عمق باران 24 ساعته استفاده مي شود تا با تبديل آن به باران طرح، هيدروگراف باران طرح تهيه و سپس با داشتن هيدروگراف، دبي حداكثر و حجم سيلاب قابل محاسبه مي باشد. اين تحقيق در پروژه سد بيغرد واقع در شهرستان خنج در استان فارس جهت ارزيابي امكان استفاده از عمق حداكثر تك بارش هاي منطقه به جاي باران 24 ساعته در روش SCS انجام گرفته است. براي اين منظور ابتدا با مراجعه به اطلاعات باران سنجي منطقه عمق حداكثر تك بارش هاي منطقه جمع آوري و سپس تحليل دوره بازگشت (فركانس) روي آنها انجام شده است. همچنين زمان تمركز حوضه نيز با استفاده از فرمول هاي تجربي تعيين گرديده است. دبي اوج ناشي از وقوع يك بارندگي در حوضه هم به كمك ابعاد سرريز سد و سطح داغاب بدست آمده است. با محاسبه دبي اوج حوضه (QP) و مدت دوام باران موردنظر (D) هيدروگراف آن سيل به روش SCS قابل تهيه مي باشد. سپس با محاسبه سطح زير منحني هيدروگراف،حجم سيلاب و پارامترهاي فيزيكي حوضه از جمله عمق رواناب (R)، ضريب رواناب(C)، ضريب نگهداشت آب در سطح حوضه (S) و شماره منحني حوضه (CN) قابل محاسبه مي باشد. نتايج اين تحقيق نشان مي دهد حجم سيلاب بدست آمده با استفاده از عمق حداكثر بارش هاي منطقه 1/5 برابر استفاده از عمق باران 24 ساعته مي باشد بنابراين توصيه مي شود براي مطالعات هيدرولوژي پروژه هاي كنترل و مديريت سيلابهاي فصلي بهتر است از اطلاعات حداكثر تك بارش هاي منطقه به جاي باران 24 ساعته استفاده شود تا از اين طريق شرايط براي كنترل و استفاده از حجم سيلاب بيشتر فراهم شود. به ويژه در مناطق خشك و نيمه خشك كه شدت بارندگي در فصول بهار و تابستان زياد بوده و حجم سيلاب ناشي از آن نسبتا زياد مي باشد. همچنين در صورت امكان با اندازه گيري عمق و مدت دوام حداقل يك باران در منطقه و دبي حداكثر سيلاب ناشي از آن، پارامترهاي فيزيكي حوضه (ضريب رواناب و شماره منحني حوضه) كه در مطالعات هيدرولوژي نقش موثري دارند با دقت محاسبه شوند.