رابطه ي بين ادراك شايستگي و هوش عاطفي در دانش آموزان پسر متوسطه دوره اول

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين ادراك شايستگي و هوش عاطفي در دانش آموزان پسر دبيرستان دوره اول مي باشد. روش پژوهش توصيفي و جامعه آماري شامل كليه دانش آموزان دوره اول مدارس شهر بابل بود. روش نمونه گيري اين پژوهش بصورت تصادفي و تعداد 35 نفر از پايه هفتم، 35 نفر از پايه هشتم و 35 نفر از پايه نهم انتخاب شدند. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه ادراك شايستگي كودكان(هارتر، 1982) و پرسشنامه (هوش هيجاني برادبري) استفاده شده است . تحليل داده ها با استفاده از روش هاي آمار توصيفي و روش همبستگي پيرسون انجام شد. نتايج بدست آمده از اين مطالعه نشان داد كه بين ادراك شايستگي و هوش هيجاني پسران دانش آموز متوسطه اول رابطه معناداري وجود دارد( 001 > p ). توجه به مقوله هوش هيجاني در جهت بهبود عملكرد رفتاري و ارتباط بين فردي نيازمند توجه خاص مي باشد. اطلاعات اين پژوهش لزوم زمينه ساز برنامه ريزي آموزشي براي بهبود هوش هيجاني گروه نيازمند است تا با گذراندن دوران كارگاهي سطح هوش هيجاني دانش آموزان افزايش يافته و بدين نحو شاهد ارتقاء در حيطه سلامت و روان و ارتباطات ميان فردي سالم آن ها باشيم.