رهيافت بيشينه ي درست نمايي (maximum likelihood) در فيلوژنتيك

درختان فيلوژنتيكي روابط خويشاوندي را بين موجودات مختلف به صورت گرافيكي نشان مي دهند. روش هاي مختلفي براي رسم تبارنماها وجود دارد كه برخي از آن ها از معيارهاي بهينگي براي انتخاب بهترين تبارنما در بين مجموعه ي تبارنماهاي رسم شده استفاده مي كنند. يكي از اين معيارهاي بهينگي، بيشينه ي درست نمايي است. سه جزء اصلي رهيافت بيشينه ي درست نمايي شامل داده، مدلي براي توصيف احتمال مشاهده ي داده و معيار بيشينه ي درست نمايي است. در اين روش، تبارنمايي كه بيشترين احتمال وقوع را داشته است از ميان مجموعه ي تبارنماهاي رسم شده انتخاب مي شود. مزيت بزرگ استفاده از رهيافت بيشينه ي درست نمايي در رسم درختان فيلوژنتيكي، قابل اعتماد بودن نتايجِ حاصل از آن است، اما علي رغم كارايي استفاده از اين رهيافت در واكاوي هاي فيلوژنتيكي، بزرگ ترين مشكل استفاده از رهيافت بيشينه ي درست نمايي محاسبات پيچيده و وقتگير آن است. به همين دليل گاهي به جاي بيشينه ي درست نمايي از ساير رهيافت ها مثل بيشينه ي پارسموني استفاده مي شود