جايگاه ارزش ها، مشاركت و گفتمان در ارزيابي هاي محيط زيستي

در اين مقاله فرايند ارزيابي محيط زيستي (EA) به عنوان يك سيستم براي توليد دانش، نه تنها به عنوان وسيله اي براي تصميم گيري در برنامه ريزي آگاهانه، بلكه هم چنين به عنوان يك منبع رهنممود توسعه ارزش هاي اجتماعي معرفي مي شود. به همين دليل، آن به عنوان يك ابزار حياتي براي پيشبرد توسعه پايدار مطرح مي گردد. ريشه هاي EA سياسي است و تاثير و تاثر متقابل در ايجاد چارچوب EA به عنوان يك عمل روزمره قدرت و ارزش در هر مرحله غيرقابل اجتناب است. بنابراين EA ارزش هايي كه مسئوليت پذيري اجتماعي را ارتقا مي دهد، را توسعه مي دهد. از طريق ذهنيت محوري همراه با مشاركت عمومي و گفتمان، EA مي تواند تصميم گيري هاي پايدارتر با محيط زيست را توليد كند. در نتيجه اين مقاله سعي شده اين موصوع مورد بحث قرار گيرد كه چگونه تئوري برنامه ريزي با مسائل مربوط به قدرت، عقلانيت و ارزش دارد وارد مي شود. به همين منظور مباحثي چون جايگاه ارزش ها، مشاركت، يادگيري اجتماعي و عدالت محيط زيستي در ارزيابي زيست محيطي مورد بررسي قرار مي گيرد. تا نشان دهد چگونه يك EA ارزشي مي تواند، يك فرايند پايدار و موثر محيط زيستي را ايجاد كند.