تأثير عوامل محيطي بر پراكنش زيستگاه هاي مطلوب جمعيت هاي جبير (Gazella bennettii) در ايران

زيستگاه يكي از مهم ترين فاكتورها در حفاظت از گونه ها است .تعيين وضعيت پراكنش گونه هاي حيات وحش و انتخاب زيستگاه هاي تحت اشغال آن ها اهميت به سزايي در مديريت حيات وحش و زيستگاه ها دارد. پيش بيني پراكنش گونه ها در ارزيابي سطح تهديدات، تعيين وضعيت حفاظتي و برنامه ريزي براي حفاظت گونه ها اهميت دارد. در اين مطالعه پراكندگي زيستگاه هاي بالقوه مطلوب جمعيت هاي جبير در ايران از طريق رويكرد حداكثر آنتروپي مورد بررسي قرار گرفت. نتايج ارزيابي مدل با استفاده از سطح زيرمنحني ROC نشان داد كه مدل تهيه شده براي گونه مورد بررسي مدل از حالت تصادفي پيش بيني بهتري دارد. از ميان متغيرهاي فيزيوگرافيك، اقليمي و پوشش اراضي وارد شده به مدل، متغير فاصله تا تراكم پوشش مرتعي خوب بيشترين تأثير را در انتخاب زيستگاه جبير داشتند