بررسي همزيستي ميكوريزايي ريشه چمن لوليوم در جذب سرب در حاشيه بزرگراه هاي شهري

آلودگي منابع خاك و خطرات ناشي از آن تبديل به يك بحران زيست محيطي جهاني شده است. پالايش خاك ها و آبهاي آلوده به عناصر سنگين، يكي از مهم ترين سياست هاي زيست محيطي در كشورهاي صنعتي مي باشد. هم زيستي گياهان با ميكروارگانيسم ها از جمله روش هاي بيولوژيك مورد استفاده ميباشد. قارچ هاي ميكوريزا با تجمع فلزات به شكل غير سمي در ريشه هاي گياه و ميسيلوم هاي برون ريشه اي به تثبيت گياهي كمك مي كنند. پژوهش حاضر به منظور مطالعه هم زيستي ميكوريزايي ريشه چمن لوليوم در جذب سرب در حاشيه بزرگراه هاي شهري، در قالب طرح كاملا تصادفي تحت تيمارهاي سرب (0، 100، 200، 300، 400 ميلي گرم سرب در كيلوگرم خاك) و قارچ ميكوريزايي (شاهد يا بدون تلقيح قارچ Glomus mosseae و Glomus intraradices) اجرا شد. بر اساس يافته هاي تحقيق بيش ترين طول شاخساره و ريشه در تيمار قارچي Glomus intraradices و در بررسي وزن تر و وزن خشك شاخساره، با كاربرد قارچ Glomus mosseae بالاترين وزن تر و وزن خشك شاخساره بدست آمد. بيش ترين وزن تر و خشك ريشه در تيمار قارچي Glomus mosseae و كمترين در تيمار عدم كاربرد قارچ ميكرويزا بدست آمد. قارچ ميكوريزايي Glomus intraradices بالاترين ميزان كلروفيل a، b و كل را نسبت به ساير تيمارها نشان داد. يافته هاي تحقيق در بررسي ميزان سرب ريشه بالاترين مقدار سرب ريشه و اندام هوايي در تيمار قارچي Glomus mosseae نشان داد. در بررسي فاكتور انتقال تيمار شاهد يا عدم كاربرد قارچ ميكوريزا بيش ترين مقدار فاكتور انتقال را نشان داد. اين نتايج در بررسي سطوح مختلف سرب حاكي از بيش ترين و كم ترين مقدار فاكتور انتقال بترتيب در تيمار 100 و 200 ميليگرم سرب در كيلوگرم خاك مي باشد.