بحران آلودگي نفتي زيست بوم و استراتژي پاكسازي بوسيله باكتريهاي نفتخوار

با رشد روزافزون جمعيت، توسعه صنعت و به دنبال آن توسعه پالايشگاهها و صنايع پتروشيمي و فعاليتهاي رو به افزايش حفاري چاههاي نفت و گاز از يك سو، و عدم رعايت الزامات زيست محيطي از سوي ديگر، سبب شده است تا در چند دهه اخير مقادير هنگفتي از آلاينده هاي هيدروكربني وارد محيط زيست شده و نشر، پخش وگسترش آنها آلودگي خاك و آب زيرزميني زيست بوم را سبب شود. امروزه پاكسازي آلايندههاي هيدروكربني، بوسيله روشهاي زيستي، فيزيكي و شيميايي انجام ميشود. در اين ميان، روشهاي زيستي به دليل سازگار بودن با محيط زيست، تبديل آلايندهها به مواد بيخطر، كاهش هزينه و زمان نسبت به روشهاي ديگر ارجحيت دارند. يكي از روشهاي مناسب در پاكسازي زيستي، استفاده از ميكرواورگانيسمها براي از بين بردن آلودگي هيدروكربني است كه نفت و فراوردههاي نفتي را به عنوان تنها منبع كربن استفاده و تجزيه ميكنند. بدينسان، با اعمال شرايط فيزيكي و محيطي مناسب و استفاده از باكتريهاي بومي سازگار موجود در اكوسيستم يا بكاربردن باكتريهاي غير بومي نفتخوار، ميتوان كل آلودگي نفتي موجود در خاك را به ميزان قابل توجهي كاهش داده و در نهايت سبب پاكسازي محيط زيست گرديد