روﺷﻲ ﻧﻮﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻣﺤﻞﻳﺎﺑﻲ ﺧﻄﺎﻫﺎي ﮔﺬرا در ﺧﻄﻮط اﻧﺘﻘﺎل اﻧﺮژي

با توجه به اين كه غالباً محل هايي از خط انتقال دچار خطاي گذرا مي شوند كه به لحاظ عايقي ضعف دارند و وقوع مكرر خطاي گذرا در اين محل ها مي تواند منجر به ايجاد خطاي دائمي گردد، لذا محل يابي خطاهاي گذرا از اهميت خاصي برخوردار است. روش هايي كه تاكنون براي محاسبه محل وقوع خطاهاي گذرا ارائه شده اند، از فازورهاي اندازه گيري شده توسط واحدهاي سنجش فازور كه در پايانه هاي ابتدايي و انتهايي خط نصب شد هاند، استفاده مي كنند و در الگوريتم ها ي پيشنهاديشان از مدل خط كوتاه استفاده ميكنند . اين فرض، براي خطوط انتقال كه معمولا طو لهاي زيادي دارند نادرست است و در نتيجه اين رو ش ها محل وقوع خطاي گذرا در خطوط بلند را با خطاي قابل ملاحظه اي تشخيص مي دهند. براي حل اين مشكل، در اين مقاله روشي جديد جهت محل يابي خطاهاي گذرا در خطوط انتقال بلند ارائه مي شود . عملكرد روش پيشنهادي بر روي يك خط انتقال نمونه مورد ارزيابي قرار گرفته و نتايج به دست آمده دقت بالاي روش پيشنهادي را نسبت به ساير روش هاي مرسوم نشان مي دهد. از طرفي روش پيشنهادي علاوه بر تعيين محل دقيق خطا، قادر به تعيين مقاومت خطا نيز هست و اين مزيت ديگر روش پيشنهادي است.