تاثير محيط رقابتي و تماشا گر بر عملكرد كودكان هفت ساله در مهارت هاي حركتي پايه منتخب

مقدمه : هدف پژوهش حاضر تاثير محيط رقابتي و تماشا گر بر عملكرد كودكان هفت ساله در مهارت هاي حركتي پايه منتخب بود. بدين منظور90نفر از دانش آموزان اول ابتدايي شهر اهر(10/0±7 ساله،وزن 7/2±5/28 كيلوگرم وقد 4/1±127سانتي متر) انتخاب و پس از اجراي پيش آزمون به سه گروه كنترل، رقابت كودكان با همديگر و رقابت كودكان با همديگر در حضور تماشاگران همسال تقسيم شدند.هرگرو ه به صورت جداگانه يكبار آزمون دوي سرعت و لي لي، و 3 بار آزمون پرش طول جفت اجراكردند و بهترين ركورد ثبت شد. براي تحليل داده ها از تحليل واريانس يك راهه استفاده شد. نتايج نشان داد رقابت بر اجراي مهارتهاي پايه دويدن و لي لي كردن تاثير معناداري دارد(05/0P≤)ولي بر اجراي پرش طول جفتي تاثير ندارد. بعلاوه رقابت در حضور تماشاگران همسال بر اجراي هيچ يك از مهارتهاي پايه جابجايي تاثير معناداري ندارد. نتيجه گيري مي شود چون اجراي مهارتهاي پايه دويدن و لي لي كردن در ميان كودكان شايع تر است و اين مهارتها را بخوبي آموخته اند انگيختگي حاصل از اجراي اين مهارتها در رقابت با همسالان منجر به افزايش در سطح عملكرد اين مهارتها مي شود. افزايش بيش از حد انگيختگي در اثر رقابت در حضور تماشاگران همسال ظاهرا فراتر از حد مطلوب انگيختگي بوده و تاثير مثبتي بر اجراي مهارتهاي حركتي بنيادي نداشته است.