معنايابي واژگان فرهنگ جامعه اسلامي در ساختار آموزه هاي وحياني

از جمله شاخص ترين شيوه هاي فرهنگ سازي در جامعه ديني را مي توان در فرايند معناآفريني قرآن كريم براي واژگان فرهنگ جامعه عرب جاهلي مشاهده نمود. در مفهوم-شناسي واژگان قرآن كريم، مشاهده مي شود كه قرآن كريم براي ارسال معارف خود، دست به آفرينش الفاظ جديد نزده است. قرآن كريم الفاظ موجود در فضاي فرهنگي جامعه مخاطب را به گونه اي در فرايند نزول مورد استفاده قرار داده است كه قابليت ارسال مفاهيم و معارف وحياني را به فضاي فرهنگي جامعه ديني مخاطب داشته باشند؛ به گونه اي كه معارف مورد نياز فرهنگ نوين اسلامي را بتوان بر آن واژگان حمل نمود. اين معنا آفريني قرآن كريم در طي زمان رسالت پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) و پس از آن، به گونه اي در فرهنگ جامعه اسلامي ثبات پيدا نموده است كه اكنون جزئي از فرهنگ جوامع اسلامي است. اين تحقيق با برشمردن نمونه هاي عيني و استفاده از كتب مفهوم شناسي، درصدد تبيين چگونگي اين فرايند است.