بررسي معناشناسي واژگان «هَمز» و «لَمز» در قرآن كريم

قرآن كريم، در بردارنده‌ي معاني بسياري است كه هر چه انسان بيشتر در آن فرو مي‌رود، به معاني عميق‌تري از آن دست پيدا مي‌كند، از اين رو تاكنون تلاش‌هاي وسيعي در فهم معناي آيات قرآن صورت گرفته است، كه يكي از اين روش‌ها و پديده‌هاي مهم علمي از نظر كاربرد، بحث معناشناسي الفاظ آيات قرآن كريم مي‌باشد. در همين راستا، اين پژوهش با روش توصيفي – تحليلي و با هدف تعيين معناشناسي واژگان «هَمز» و «لَمز»، اين دو اصطلاح را، به روش معناشناسي طي 4 مرحله كه شامل بخش اول: معناشناسي، بخش دوم: ميدان‌هاي معناشناسي، بخش سوم: مطالعات متني و بخش چهارم: مطالعات فرامتني مي‌شود، بررسي كرده است. در نهايت، پس از يك مطالعه‌ي روشمند در اين چهار بخش به اين نتيجه مي‌رسد كه دو واژه‌ي «همز» و «لمز» از ديدگاه معناشناسانه در قرآن به معني عيب‌جويي هستند كه همراه با وارد كردن صدمه‌اي در شخص مقابل مي‌باشند و توسط نفس ‌اماره زيبا جلوه داده مي‌شوند و اينكه مفهوم «همز» و «لمز» در قرآن با مفهوم آن در دوره­هاي پيش از اسلام و پس از آن متفاوت بوده و قرآن جهان بيني خاصي به اين واژه بخشيده است.