بررسي ساختار برخي واژه هاي متماثل موجود در آيات متشابه قرآن در پرتو سياق

يكي از قرينه هاي مهم و اساسي در فهم واژگان و تركيب هاي متن، سياق مي باشد كه مفسران قرآن كريم براي فهم آيات به آن توجه داشته اند. سياق عبارت است از «در نظر گرفتن ارتباط آيه با آيات قبل و بعد جهت رفع ابهام و كشف مراد خداوند از يك آيه يا چند آيه». سياق لغوي يكي از انواع سياق ها مي باشد كه دلالت لفظ را در خود عبارت بررسي مي كند. از جمله مواردي كه مي توان با بهره گيري از سياق لغوي تحليل و توجيه نمود، صيغه هاي متماثل در آيات متشابه قرآن كريم مي باشد. بحث پيرامون دلالت و اختلاف صيغه هاي متماثل، كه يكي از مباحث تنوع اسلوبي مي باشد، با تحليل لغوي مرتبط است و مطابق سياق مي باشد. بر همين اساس در اين مقاله سعي شده خصائص لغوي كه خطاب قرآني در پديده صيغه هاي متماثل به كار برده به همراه دلالت هاي صرفي و بلاغي و سياقي تبيين شود. البته در مبحث صيغه هاي متماثل توانسته فقط به بررسي اختلاف ساختار برخي اسم ها بپردازد، براي مثال وجه يا وجوه اختلاف مشتبه با متشابه در دو آيه 99 و 141 انعام چيست؟ در مسأله اختلاف صيغه هاي متماثل در آيات متشابه قرآن مي توان از سياق براي توجيه دو صيغه بهره گرفت. در پايان به اين نتيجه دست يافت كه در منابع لغوي و تفسيري ضمن دلايلي كه براي اثبات يك وجه ذكر شده، به وضوح نقش بافت و سياق كلام در انتخاب لفظ متماثل ديده مي شود، بنابراين سياق كلام در بسياري موارد مويد وجه اختلاف لفظ در آيات شبيه هم است.