معناشناسي واژه «قنطار» در قرآن

«قنطار» از سري واژه هاي حوزه ي پولي قرآن است كه با توجه به شرايط تمدني و اقتصادي وقت شبه جزيره، به تعدادي اندك در قرآن بكار رفته، بدين خاطر تصور درستي از مقدار و كميت آن وجود نداشته است. تحقيقات فقه اللغه شناسان اسلامي و زبانشناسان جديد، گوياي اين امر است كه اين واژه، منشأ غربي داشته و به همراه دو واژه «دينار» و «درهم» از راه تجارت و بازرگاني وارد شبه جزيره شده است. در حوزه لغت، لغت شناسان- ضمن آنكه برخي به معرّب بودن واژه اذعان كرده اند- ريشه هاي مختلفي براي آن در نظر گرفته و آن را كنايه از مال فراوان دانسته اند. در حوزه تفسير، مفسران در حالي كه برخي از آنان با تكرار بحث هاي لغوي به معناي نخستين قنطار پرداخته اند، بيشتر سعي داشتند تا با شواهد گوناگون روايي و لغوي معناي اصلي واژه را در قرآن مشخص نمايند كه در نهايت با ذكر احتمالات مختلف، بيشترينه مفسرّان گرايش به اين داشته اند كه «قنطار» را همچون لغويون كنايه از مال فراوان بدانند. در حوزه ترجمه نيز مترجمان برداشتي نزديك به مفسران ارائه نموده اند و بيشتر آنان بر طبق عرف صدر اسلام، آن را به گاو پوستي از زر و يا با به كاربردن خود واژه قنطار، آن را به قنطاري از مال و برخي به مالي بسيار، فراوان و هنگفت و در نهايت شاه ولي الله دهلوي به خزانه ترجمه نموده اند. روش تحقيق در مقاله حاضر، به صورت توصيفي- تحليلي مي باشد.