بررسي تطبيقي كاربرد واژگان انگليسي در بازيابي حقيقت معاني آيات قرآني

در تحقق آيه «اوحي الي هذا القران لانذركم به و من بلغ» (انعام/19)، ضرورت دارد كه مفاهيم و پيام¬هاي قرآني به همه ملل، ابلاغ و رسانده شود و مردم نيز عامل به آن شوند. بديهي است كه اين امر براي غير عرب¬ها، مقدور نيست مگر از طريق ترجمه. در اين ميان، ترجمه آيات قرآن به زبان¬هاي مختلف توسط مترجمين انجام مي¬گيرد. در اين راستا، آشنائي مترجمين به روح معاني و مفاهيم كلمات قرآني، شرط مهم از هدف اصلي تنزل قرآن در هدايت افراد جامعه خواهد بود. در اين مقاله، با استفاده از كتاب¬هاي «الوجوه و النظائر في القرآن» كه جايگاه اصلي كاربرد معناي خاص كلمه در آيه مربوطه را علماي لغت عربي توضيح داده¬اند، برگزيده شده و در يك مقايسه با چندين ترجمه منتخب قرآن به زبان انگليسي، يعني شاكر، صفارزداه، پيكتال، يوسف علي و ترانسلت گوگوگل با همديگر تطبيق گرديد و نوع كاربرد و انتخاب واژه انگليسي كه بهترين و رساترين رساننده مفهوم و روح معنا و روائي بودن واژه در مفهوم عاليه كلمه به مخاطبين بيان نموده و علت ضعف در ترجمه و سخيف و يا نارسا بودن واژه منتخب مترجم تشريح شده و علت انتخاب ترجمه صحيح نيز تبيين گرديده است. نتيجه گرفته شد كه الف- اينكه مترجم، علاوه بر تسلط به لغات عمومي محاوره و مكالمه، بايستي به روح كلمه عربي و اصطلاحات تفسيري و علوم معارف اسلامي آگاه بوده و از ميان چندين واژه مترادف انگليسي، بهترين آنرا انتخاب نمايد تا هدف اصلي از ترجمه، تأمين گردد كه اين امر تقريباً غير ممكن است. ب– يا بايد متخصصين تفسير و معارف اسلامي و الهيات به زبان انگليسي و اصطلاحات فني و محاوره¬اي مسلط باشند كه اگر بخواهند اسلام تبليغ گردد، اين امري ممكن و شايسته و بايسته است.