بررسي حدود و ثغور مفهوم «غير اهل كتاب» از منظر فقه اماميه و قانون اساسي ج.ا.ا

بخشي از شهروندان هر حكومت اسلامي (دار الاسلام) را ممكن است كافراني تشكيل دهند كه اصطلاحا با نام «غير اهل كتاب» شناخته شده‌اند. همچنين هر كشور اسلامي در روابط بين‌الملل خود ممكن است با كشورهايي سر و كار داشته باشد كه اتباع آن در همين دسته قرار گيرند. اگرچه، در نگاه اول تعريف اين دسته از كفار، قدري سهل و آسان به نظر مي‌آيد، اما تدقيق در اين مفهوم و جستجو در آثار فقهاي اماميه از ابتدا تاكنون نشان مي‌دهد كه حدود و ثغور تعريف «غيرمسلمان غيراهل كتاب» و تميّز آن از ساير مصاديق كافران و همچنين مفاهيم مشابهي كه در اين خصوص وجود دارد، چندان واضح و روشن نيست و نياز به بازنگري مجدد معنا و مصاديق اين اصطلاح، كاملا احساس مي‌شود. در تحقيق پيش رو سعي داريم تا با تعريف دقيق هر يك از اجزاء غير مسلمانان غير اهل كتاب و برشمردن مصاديق آن، حدود و ثغور اين مفهوم در فقه اماميه و قانون اساسي جمهوري اسلامي ايران را استخراج نماييم.