واژه «قوه»، تطور معنايي و اطلاقات آن در فلسفه اسلامي

«قوّه» كه در فارسي مي توان آنرا به توان بازگرداند، در اصطلاح فلاسفه ي پس از ارسطو معنايي خاص يافته است كه البته با قدرت همچنان همبسته است. معناي مصطلح فيلسوفان مبدأ تغييري است كه شئ را چيز ديگر مي كند از آن حيث كه چيز ديگر است و اين يعني استعداد. ابن سينا، تطور معنايي اين واژه ي عربي را پي مي گيرد و پس از بيان چند نقل معنايي به مصطلح فلاسفه مي رسد. در اين نوشتار، ابتدا معاني قوه نزد ارسطو و سپس بيان ابن سينا و پس از آن ملاصدرا پي گرفته مي شود تا به ذهن و زبان فيلسوفان تقرب حاصل شود و احياناً اختلافي اگر هست، آفتابي شود. همچنين در ادامه به معاني ديگر قوّه، به ويژه در علم النفس فلسفي انديشمندان مسلمان اعتنا خواهد شد.