تبيين خودكار روابط ساختواژي-معنايي در فارس‌نت

پژوهش حاضر با هدف تحليل ساختواژي-معناشناختي اسمهاي شبكۀ واژگاني فارسي (فارسنت)، به منظور مدونسازي رايانه‌اي و ايجاد رابطۀ خودكار بين واژۀ مشتق و پايه‌اش صورت پذيرفته است. در اين پژوهش از رهگذر معناشناسي ساختواژي كه محل برهمكنش ساختواژه و معناشناسي است و با توجه به ماهيت رايانه‌اي پژوهش و هدف خودكارسازي روابط، الگوهاي ساختواژي-معنايي حاكم بر كليۀ اسم‌هاي مشتق و پيچيدۀ فارس‌نت صورت‌بندي شد و درنهايت 75 الگو براي كليۀ صورت‌هاي اشتقاقي در فارس‌نت استخراج شد. استخراج الگوهاي ساختواژي-معنايي براي ايجاد رابطۀ خودكار بين واژۀ مشتق يا پيچيده و پايۀ هر يك در فارسنت مي‌تواند در جهت منسجم‌تر نمودن روابط موجود در آن كاربرد يابد. لازمۀ اين كار بررسي دقيق تغييرات دستۀ معنايي، ساختار و مقولۀ دستوري پايه در طي فرايند اشتقاق بوده است. در استخراج الگوها با استثناهاي انگشت‌شماري مواجه شديم كه بيان‌گر انطباق روابط ساختواژي با شبكۀ معنايي اين اسامي است. در اين پژوهش روابط ساختواژي- معنايي در بين مفاهيم برقرار گرديد با اين حال چنانچه اين روابط تا سطح دسته‌هاي هم‌معني تعميم يابند، داراي اعتبار بين زباني مي‌گردند، گرچه جنبۀ ساختواژي رابطه در هر دو زبان يكسان نباشد.