بررسي اثرات پنج هفته اي برنامه تمرين اينتروال ( SIT )بر توان بي هوازي كاراته كاران نخبه دختر سبك شوتوكان 20-15 سال

يكي از انواع هنرهاي رزمي، كاراته مي باشد كه در اُكيناواي ژاپن توسعه يافت . )1( امروزه ورزشكاران زيادي به ورزش كاراته مي پردازند، بنابراين تيم هايي مي توانند بهترين نتيجه را بدست آورند كه به شيوه هاي تمريني مناسب به صورت علمي توجه نمايند. تجزيه و تحليل مبارزات كاراته نشان داده است كه مدت زمان اجراي كوتاه ترين تكنيك تهاجم ويا دفاع  ثانيه و طولاني ترين آن  ثانيه بوده است. بنابراين كاراته شامل دوره هاي بسيار كوتاه از حركات متناوب با .) شدت بالا و دوره هاي ريكاوري پراكنده است كه عمدتاً به مسير انرژي بي هوازي وابسته است) 2 از جمله تمرينات ورزشي متنوعي كه دستگاه هاي انرژي درگير در رشته كاراته را تحت فشار قرار مي دهد، تمرينات اينتروال است كه شامل فعاليت هاي كوتاه مدت ، با شدت كار بيشينه با زمان هاي استراحت معين در بين هر دوره مي باشد) 3،4 (. نوع جديدي از تمرينات اينتروال با شدت بالا با نام تمرينات دويدن با حداكثر سرعت SIT ( Sprint interval training ( است، كه باعث بهبود توان بي هوازي به علت افزايش در فسفوكراتين و گليكوژن و همچنين افزايش فعاليت آنزيم هاي عضله مي شود ) 3(. بنابراين با توجه به نيازهاي ورزش كاراته و افت اجرا ورزشكاران حين رقابت ها، تمريناتي كه بتواند سبب بهبود توان بي هوازي شود، مورد توجه اين مطالعه قرار گرفته است. از طرف ديگر با توجه به ويژگيهاي اثر تمرينات 43 ثانيه اي SIT و مطالعات محدودي كه در اين رشته مورد بررسي قرار گرفته است، پژوهش حاضر به دنبال بررسي اثر 5 هفته تمرينات SIT بر روي توان بي هوازي، حداكثر و حداقل توان بي هوازي، شتاب، سرعت ونيرو در كاراته كاران نخبه دختراست.