مطالعه انسان شناختي نقش اشتغال در مهاجرت هاي شغلي جديد در يزد و ايران

اشتغال يكي از مهمترين عوامل مهاجرت در ايران و جهان است. به دنيال افزايش جمعيت و همچنين گسترش و توسعه دانشگاه ها در ايران و بالا رفتن سطح تحصيلات عاليه و تخصص هاي علمي در ميان جوانان، رقابت در بدست آوردن شغل را در ميان آنان را افزيش داده است. اين درحالي است كه به دليل عدم توسعه شهرهاي كوچك و عقب ماندگي صنعتي در آن ها ميزان مشاغل را در بخش دولتي و خصوصي بسيار كم كرده است و ميزان كاريابي در ميان جوانان متخصص را گسترش داده است. عدم وجود مشاغل در شهرهاي كوچك و همچنين رقابت شديد در كسب مشاغل دولتي و غير دولتي در شهرهاي بزرگ عامل مهاجرت افراد به شهرهاي گوناگون شده است به صورتي كه اشكال گوناگوني از مهاجرت را در ايران بوجود آورده است. شكل مهاجرت در ايران به دو گروه مهاجرت متحرك كه به صورت مهاجرت¬هاي روزانه، هفتگي، دو هفتگي يا پانزده روزه، ماهانه و يا دائم است و مهاجرت¬هاي بدون تحرك را بوجود آورده است. اين نوع مهاجرت كه تنها براي مردم روستاهاي حاشيه شهرهاي بزرگ و يا شهرهاي درحال توسعه و همچنين براي استان هاي جديد همانند قم، اروميه، خراسان شمالي، خراسان جنوبي وغيره در يك برنامه مطالعاتي جهت گسترش شهرهاي بزرگ و استان هاي جديد از سوي دولت به دنبال طرح هاي تفضيلي شهرهاي بزرگ كه به دنبال كمبود زمين و به دليل افزايش جمعيت صورت مي گيرد، خواهان گسترش فضاي شهري در شهرهاي بزرگ و يا مراكز استان ها هستند، كه عامل بوجود آمدن اين نوع مهاجرت مي¬شود. اين مهاجرت يكي از مهاجرت هاي جديد در ايران كه مهاجرين به دليل افزايش قيمت زمين هاي مزوعي بيشتر به مشاغل آزاد روي مي آورند.