بررسي عوامل موثر بر بيكاري فارغ التحصيلان دانشگاهي

سرمايه‌گذاري در منابع انساني‌ به عنوان عامل اصلي توسعه ملت ها تلقي‌ شده است؛ چراكه هيچ كشوري‌ بدون انباشت قابل توجه سرمايه‌ انساني به سطح پايداري از توسعه‌ اقتصادي دست نخواهد يافت از طرف‌ ديگر، شواهد تجربي بيانگر آن است‌ كه آموزش به خودي خود دستيابي به‌ توسعه را محقق نمي‌سازد.كشورهاي‌ بسياري از جمله ايران، ميزان قابل‌ توجهي از منابع را به منظور توسعه‌ توانمندي‌هاي انساني اختصاص‌ داده‌اند كه در نتيجه آن، نه تنها به‌ اهداف توسعه‌شان نرسيده‌اند بلكه نرخ‌ بيكاري بالايي براي فارغ التحصيلان‌ دانشگاهي را نيز ايجاد كرده‌اند. مي‌توان گفت‌ انـسان‌ بـيكار‌ دو رابطه اصلي با جهان ندارد. اول‌ رابطه‌ انساني‌ و معنوي و ديگر رابطه اقتصادي پس كار تنها عامل تبلور شخصيت انساني در جامعه‌ مي‌باشد . طي دهه 1370 به بعد،با توجه به تـحوّلات بـازار كـار ايران و سياستهاي‌ گسترش كمي آموزش عالي، موضوع بيكاري به يك‌چالش مهم در اقتصاد ايران تبديل‌ شـده‌ اسـت. اگر‌ در دهـه 70، موضوع بيكاري يك‌چالش عمده بود، اكنون گسترش بيكاري فزاينده نيروهاي انساني متخصّص تربيت‌شده توسط‌ نـظام‌ آمـوزش‌ عالي كشور، به يك ‌مشكل جديدتر تبديل شده است. و از آنجا كه يكي از معضلات اصلي و اسـاسي در كـشورهاي در حـال رشد، بيكاري فارغ التحصيلان‌ و مسايل مربوط به اشتغال‌ آنها مي‌باشد و همچنين امروزه‌ اشتغال نيروي انساني مهم‌ترين و اساسي‌ترين‌ هدف برنامه‌ريزي اقـتصادي، اجتماعي هر كشوري را تشكيل داده است بنابراين هدف اصلي اين مقاله بررسي عوامل موثر بر بيكاري فارغ التحصيلان دانشگاهي مي باشد. با توجه به موضوع پژوهش در اين مقاله از روش توصيفي استفاده گرديده است. مطالعه حاضر در راستاي مسأله‌ فوق و با استفاده از داده‌ها و اطلاعات آماري مركز آمار ايران، به‌ بررسي عوامل موثر بر بيكاري فارغ التحصيلان دانشگاهي پرداخته است . يافته ها حاصل از پژوهش نشان مي دهد كه بين عوامل اقتصادي، اجتماعي، سياسي و آموزشي و بيكاري فارغ التحصيلان دانشگاهي رابطه وجود دارد. در پايان، سعي شده است باتوجه به نتايج حاصل از تحقيق، راهكارهايي جهت برون رفت از اين معضل ارائه شود.