وضعيّت اشتغال و بيكاري استان لرستان، علل و پيامدهاي آن

كار ارزش محوري جامعه است و رفع بيكاري به عنوان يك پديده مخرب اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي از جمله دغدغه هاي اساسي برنامه ريزان بوده است. بدين روي موضوع اشتغال و بهره وري كامل و مناسب از نيروي انساني بايد به عنوان يكي از اهداف راهبردي توسعه كشور در نظر گرفته شود. امروزه در بسياري از كشورهاي درحال توسعه، بيكاري يكي از مهم ترين مسائل اجتماعي و يكي از نامطلوب ترين پديده هاي اقتصادي ـ اجتماعي است كه پيامدهاي مختلفي را در زمينه هاي مختلف به دنبال دارد. پژوهش حاضر به دنبال شناخت وضع موجود و مسائل اشتغال و بيكاري در استان لرستان مي باشد. روش تحقيق تركيبي از تحليل ثانوي و روش اسنادي است. داده هاي مورد مطالعه نيز از آماره¬هاي موجود در سايت مركز آمار جمع¬آوري شده است. يافته¬هاي پژوهش حاكي از آن است كه نرخ مشاركت اقتصادي دركل استان 9/36 درصد مي¬باشد. اين شاخص در بين مردان 9/70 درصد و در بين زنان 9/11 درصد، در نقاط شهري 5/38 درصد و در نقاط روستايي 5/44 درصد مي باشد. نرخ بيكاري جمعيّت 15 ساله و بيش تر در كل استان 4/13 درصد مي باشد اين شاخص در بين مردان 1/11 درصد و در بين زنان 26 درصد مي باشد. همچنين نرخ بيكاري در نقاط شهري (2/16 درصد) بيش از نقاط روستايي (9/8 درصد) است. بيش ترين نرخ بيكاري در گروه سني 24-15 ساله (7/38 درصد) مي باشد اين شاخص در بين مردان 8/34 درصد و در بين زنان 5/59 درصد، در نقاط شهري 46 درصد و در نقاط روستايي 9/28 درصد است. نسبت اشتغال جمعيّت 15ساله و بيشتر 1/35 درصد مي¬باشد اين نسبت براي مردان (63 درصد) بيش از زنان (8/8 درصد) بوده است همچنين اين نسبت در نقاط روستايي (5/40 درصد) بيش ازنقاط شهري (2/32 درصد) بوده است. بيشترين درصد شاغلان در بخش خدمات (6/43 درصد) و كمترين درصد شاغلان در بخش كشاورزي (1/27 درصد) مشغول به كار بوده¬اند. درصد شاغلان در بخش خصوصي (5/85 درصد) بيش از درصد شاغلان دربخش عمومي (5/14 درصد) مي¬باشد، همين وضعيّت در بين مردان و زنان و نقاط شهري و روستايي نيز وجود دارد.